Azie: Van ladyboys tot professoren

16 november, 2011, om 8 uur ’s morgen word ik wakker gemaakt. Ditmaal (helaas) niet door de dire straits, maar door de natuurlijke chaotischheid van mijn lieve moeder die tussen het douchen, ontbijt maken, Tim denigreren, stofzuigen, telefoontjes plegen, etc. mij lieftallig duidelijk maakte dat ik een vliegtuig moet pakken. 3 uur later bevindt ik mij op Londen Heathrow waar ik mijn bagage heb gedropt om vervolgens Londen in een middag te verkennen (lees: desgeorienteerd als een japanner al foto-schietend door de stad heen rennen). Nadat ik mijn winterjas dezelfde avond permanent op Heathrow heb achtergelaten (laten we hopen dat dit niet al te veel onnodige bommeldingen, vliegveldontruimingen, arrestatie van islamitisch-achtigen heeft veroorzaakt) begint de reis naar het onbekende: AZIE….

17 november, 2011, om 17:00 (Bangkok, locale tijd) constanteer ik dat ik er een naakte Indier (Indiaer, indiaan, Indiariaan, whatever) in ‘what was supposed to be’ mijn hotelkamer ligt….mooi dat gelijk 2 stereotypen bevestigd worden. 1- Het regelvermogen van een Aziaat is niet altijd even optimaal 2-Indiaers hebben toch wat rare gewoontes. Dit laatste werd nog even bevestigd toen we samen Bangkok gingen ‘verkennen’ (lees: mr. India had binnen 10 min. 2000 Baht neergelegd om met een Thaise schone zijn hotelkamer te exploiteren om zo snel mogelijk de ruzie met zijn fiancee te vergeten). Na ook even de (andere) toeristische attracties van Bangkok te hebben bewonderd (Paleis, sleeping Budha, sitting Budha, standing Budha, big Budha, manneken Budha) heb ik de bus gepakt richting Phuket. Hier wordt het strand gedomineerd door oude dikke kale engelsen en duitsers die triomfantelijk met hun 18 jarige thaise overwinning (vaak incl. trouwring) over de boulevard paraderen. Het uitgaansleven wordt gedomineerd door pingpong shows en ladyboys…..(google!) Nadat ik hier in een etmaal als alleenstaande man meer ben aangerand dan in mijn hele leven (inclusief mijn vorige 2 reincarnaties) heb ik de boot gepakt naar het Pi Pi eiland (lees: lloret del mar van Azie). Hier kwam ik een fantastische Oostenrijkse Tirolse bergklimmer tegen die mij Railays Beach/Tonsai beach aanraadde. Na mijn jeugd nog 1 nacht te laten herleven op PiPi heb ik een bootje gepakt richting de aangeraden beach waar ik gezien de kleine, hechte community al snel mijn Oostenrijkse kennis tegenkwam en inmiddels op de boot ook al allerlei vrienden had gemaakt. Zo zaten we met een grote groep op dit eilandje waar ik gezien de gezelligheid (lees: bergklimmen, snorkelen, Thaise bruiloft, 600 gram squid met een lepel meester maken, haaien eten, 4 meter lange pythons trotseren….) 4 nachten ben gebleven.

26 november, 2011, om 17:00 passeer ik de grens naar Maleisie waar ik een 21 jarige (mooie) Belgische meid ontmoet die voor 400 Baht per dag (10 euro) op het PiPi eiland werkt om zodoende bij haar Thaise vriend te kunnen blijven. We zijn onderweg naar Penang waar ik de stad wil verkennen en zij haar Thaise visum wil verlengen om weer terug te keren naar haar geliefde. Druk discussierend over dat ze wellicht toch haar moeder moet opnemen en voortaan niet de gekochte tickets naar Belgie van moeders lief in de prullenbak moet bonjouren, hebben we samen onder het genot van een Shisha pijp, mijn 27e levensjaar ingehijst! Na Penang ben ik richting Kualu Lumpur gereisd waar ik uiteindelijk, na een stop op de cameron highlands (lees: al thee lurkend wandelen tussen allerlei ‘bijzondere’ bloemsoorten), belande. Hier heb ik elke dag iemand anders het mooiste park van de wereld laten zien om vervolgens door te rijden naar Melakka waar je maar beter je Nederlandse identiteit geheim kan houden gezien de koloniale aard (lees: portugezen wegjagen om vervolgens het volk te onderdrukken tbv. de handel) van onze voorouders……wel leuk zijn de typische Nederlandse invloeden waaronder een Stadhuys midden in de stad.

5 december, 2011, om 21:00 reis ik samen men een Portugees stelletje Singapore binnen. De eerste indruk is: Wat een stad! Gigantische futuristische gebouwen, super schoon, heel georganiseerd, het toont ontzettend westers. Echter ging ik mij toch afvragen hoe het nou mogelijk is dat deze stad, die na onderdrukking van respectievelijk Engelsen (tot ’42), (niet al te softe) Japanners (tot ’45), Maleisiërs (’65), zoveel ‘welvaart’ kent. Nu is het zo dat Singapore helemaal geen zorgstelsel heeft. Van elke inwoner wordt verwacht dat hij genoeg spaart om zijn oude dag door te komen en om eventuele ziektes te kunnen financieren. Mocht hij echter niet genoeg gespaard hebben dan heeft hij pech en dient hij uit het zicht ergens eenzaam te sterven. Bedelaars of zieken op straat worden namelijk in de gevangenis gestopt, evenals mensen die (bijvoorbeeld) de 500 dollar boete voor het op straat uitspugen van kauwgom niet kunnen betalen. Zo blijkt maar weer dat normen en waarden hier en daar toch ver te zoeken zijn…….

Mijn doel van Singapore was echter van totaal andere aard: mijn scriptiebegeleider Jannes Slomp heeft het mogelijk gemaakt dat ik deel mocht nemen aan ‘The IEEE conference on Industrial Engineering and Engineering Management’, van 6-9 december, waar ik een heleboel zeer interessante presentaties inclusief presentatoren heb leren kennen. Boven alles heb ik ook Jannes Slomp beter leren kennen die ik, met alle respect, voorheen toch meer als ‘de hoogleraar’ zag ipv. ‘het mens achter de hoogleraar’. Na meerdere malen met Jannes te hebben gegeten en tevens de stad te hebben verkend heb ik een zeer prettige, sociaal denkende, ‘down-to-earth’-e Jannes Slomp leren kennen. Ik voelde mij vereerd toen mij werd verteld dat het een genoegen was. Nou Jannes, dit was absoluut wederzijds!

Na deze down-to-earth’e experience, ben ik inmiddels down under beland waar ik wederom het gevoel heb in een totaal andere wereld te zijn belandt. NASA melde onlangs ‘mogelijk buitenaards leven te hebben ontdekt’….ik begin steeds meer de indruk te krijgen dat we niet zo gek ver hoeven te zoeken….to be continued….